Mój mąż nie dba o to, aby jego pożyczki studenckie utrzymywały nas w długach na zawsze

Drogi Penny,

Poślubiłem mojego męża, wiedząc o jego pożyczkach studenckich. Nie zanurkowałem, żeby się do nich odnieść, ponieważ miałem wrażenie, że się nimi zajmuje.

Jesteśmy małżeństwem od prawie czterech lat i po tym, jak poprosił mnie o pomoc, skonsolidowaliśmy je. Zrobiłem badania, aby włączyć go do programu PSLF (Public Service Loan Forgiveness), ale nie traktuje on swoich pożyczek tak poważnie jak ja.

Wolałby w ogóle o tym nie rozmawiać. Kiedy to robimy, zaczyna się argument do punktu, w którym nie chcę nawet próbować mu pomóc.

Teraz saldo jest na tyle znaczące, aby wpłynąć na naszą przyszłość - ponad 43 000 USD przy oprocentowaniu 5,5% - a jego płatności nie dotykają nawet głównego zobowiązanego z powodu planu opartego na przychodach. Obawiam się, że nigdy się nie opłaci, a my przejdzie na emeryturę z zadłużeniem z tytułu pożyczek studenckich, zwłaszcza biorąc pod uwagę państwo, w którym znajduje się program PSLF.

Czy powinienem wylać wszystkie swoje zasoby na pomoc w spłaceniu tego w interesie "nas"? A może powinienem mu to zostawić, żeby dbał o swoje pożyczki? Część mnie chce je spłacić, a dzięki moim kalkulacjom mogę je spłacić za pięć lat. Ale druga część mnie myśli, że nie powinienem inwestować wszystkich moich dodatkowych funduszy w długi, który po prostu chce zignorować.

Pierścień wokół dłużnika

Drogi RAD,

Nigdy nie spodziewałem się głosić tej zasady małżeństwa, ale oto jesteśmy: Nigdy nie zakładaj, że cokolwiek jest załatwione.

Nie chodzi o to, że nie ufamy naszym współmałżonkom za odpowiedzialnych członków naszych rodzin. Problem polega na tym, że to, co jedna osoba uważa za "obsługiwane", może być dalekie od standardów innych osób.

Bez ustanowienia linii podstawowej do zajmowania się zadaniami w rodzinie, na pewno skończy się to rozczarowaniem.

To jest jak projekty grupowe w szkole, gdzie wszyscy podzielili pracę, ustalili datę przegrupowania, a następnie wrócili do tej samej tabeli w bibliotece, aby sfinalizować prezentację. Ale ty, jak zwykle, odkryłeś, że byłeś jedynym, który dał twojej grupie szansę na zdobycie stopnia A. Wyszedłeś ponad, a inni byli zadowoleni, wykonując wymagane minimum. Lub jeszcze trudniejsze: Może przyszli do stołu dumni ze swojej pracy, ale i tak brakowało Twój definicja doskonałości.

Oczekiwania mają tendencję do nieporozumień, chyba że są konieckomunikowane.

A jeśli przypiszesz swoje oczekiwania komuś, kto jest równy, tzn. Twojemu mężowi, w przeciwieństwie do nauczyciela, który przypisuje ci oczekiwania, możesz spotkać się z dużą urazą.

Właśnie to wyczuwam tutaj. Bez względu na to, jak dobrze masz na myśli, twój mąż prawdopodobnie czuje, że nie ufasz jego osądowi. Wciąż naciskasz go, by zrobił więcej, podczas gdy on może patrzyć na to miesięczne oświadczenie pożyczki studenckiej, myśląc: "To jest należna zapłata; Dokonuję płatności w terminie - o czym jeszcze można dyskutować? "

Wygląda na to, że czas usiąść i wrócić do swoich finansowych celów jako rodziny - lub zrobić kilka celów, jeśli nie udało ci się tak daleko posunąć. Zazwyczaj zalecam prowadzenie tego rodzaju rozmowy przy kanapkach, ale ... może wino. Twoja decyzja.

I proszę, nie zakręcaj swojego męża po tym, jak oboje spędziliście długi dzień w pracy i skończyła ci się energia do przemyślanych rozmów. Zapisz ten rodzaj dyskusji, aby wspólnie spędzić najlepsze godziny.

To nie jest kwestia, czy powinieneś oddać pieniądze swojemu mężowi. Chodzi o to, czy chcesz współpracować, aby osiągnąć wspólny cel.

Niedawno rozmawiałem z kobietą, która kiedyś uważała, że ​​jej dług jest jej długiem, a dług męża należał do niego, mimo że dzieliły one razem resztę życia.

Dopiero po spłaceniu własnych pożyczek studenckich zrozumiała, że ​​pomaganie mężowi w pozbawianiu długów nie było tylko wygraną dla jednej osoby - wygrałoby to dla ich długotrwałego szczęścia i spokoju. Musieli pracować jako równi partnerzy, aby się tam dostać, niezależnie od tego, kto wnosił większość spłat długów.

Nie możesz zrobić niczego w interesie "nas", jeśli nie jesteś jeszcze na tej samej stronie finansowej. Jak ma wyglądać życie twojej rodziny za pięć lat? W 10? Zacznij od tego, a następnie wspólnie zdecyduj, co chcesz zrobić, aby osiągnąć te cele.

Skrzynka odbiorcza jest otwarta. Prześlij pytanie lub wyślij swoje obawy na adres [email protected], a ja zobaczę, co mogę zrobić, aby Ci pomóc.

Zastrzeżenie: Wybrane pytania i polecane odpowiedzi pojawią się w kolumnie "Drodzy Penny" The Penny Hoarder. Nie będę w stanie odpowiedzieć na każdą pojedynczą literę (mogę tylko pisać tak szybko!). Zastrzegamy sobie prawo do edytowania i publikowania Twoich pytań. Nie martw się - twoja tożsamość pozostanie anonimowa. Nie mam wykształcenia psychologa, księgowości, finansów lub prawa, więc moja rada służy wyłącznie celom informacyjnym. Obiecuję jednak, że udzielę ci uczciwej porady opartej na moich własnych doświadczeniach i doświadczeniach.

Lisa Rowan jest starszym pisarzem w The Penny Hoarder.